Jaap Mole­naar

_{Van onze redac­tie: Ruud Meijns}

Jacob Jan Mole­naar, geboren 23 mei 1947, op het Ame­land 31, een zeer oud straatje in Zaan­dam tegen­over de boerderij van Brinkman.

Het gezin bestond uit vader, moeder en twee dochters en twee zoons. Vader Mole­naar was een wis­sel­loper bij De Twentsche Bank in de West­z­i­jde. Zijn moeder was afkom­stig uit Oost­en­rijk. Als jong meisje was zij tij­dens de Eerste Werel­door­log naar het neu­trale Ned­er­land gekomen om de armoede te ontvluchten. Ze had een dien­stje, zoals dat heette, bij de fam. Sabel van de verf­fab­riek. Ze is gebleven en trouwde met Jaaps vader.

Hij ging naar de kleuter­school in de Juf­fer­staat bij het slachthuis. Dat ging natu­urlijk lopend via de Noorder­brug. Hij was ongeveer vijf jaar toen het gezin vertrok naar de J.M. Car­di­nael­straat in Zaan­dam. Ook dat duurde niet zo lang want het gezin ver­huisde weer naar de Burgm. Van Ordenstraat.

Als wis­sel­loper voor de bank ging vader Mole­naar met flinke som­men geld om. Hij inde geld en bracht soms geld naar het hoofd­kan­toor in Ams­ter­dam. Hij had daar­voor een kof­fer­tje dat met een ket­ting aan z’n pols ver­bon­den was.

De lagere school begon hij op de Rem­brandtschool, nabij de gas­fab­riek. Het was een beetje een kakschool met veel leer­lin­gen uit de schilder­s­bu­urt. Met de laat­ste ver­huiz­ing naar de burge­meesters­bu­urt ging hij over naar de derde klas in de Her­man Gorter­school. De Van Orden­straat was een echte volks­bu­urt waar je meestal speelde met een vaste kern van vriend­jes. Na de Her­man Gorter ging hij naar MULO-​zuid, in de Mei­doorn­straat met directeur Kiburg.

Foto: Via de Haren­mak­ers­d­warsstraat zicht op de Rem­brandtschool.

Na de MULO moest er werk gezocht wor­den. Dat vond hij bij het accoun­tants­bu­reau van Moret de Jong en Starke, wat nu Ernst en Young is. Op de MULO had hij al de boekhoud­kant gekozen. Accoun­tant word je niet zomaar, dus als assistent-​accountant moest je in de avon­duren stud­eren voor het prak­tijkdiploma boekhouden. Een keer in de week naar Ams­ter­dam en een stamp huiswerk. Daarna heb ik nog MBA en SPD gedaan.

Het werk bij de accoun­tancy stopte even van­wege de dien­st­plicht. Toen was het zo geregeld dat je bij je baas terug kwam, dus heb ik daar nog enige jaren gew­erkt. Maar de vele stud­ies die je moet bli­jven vol­gen zag ik niet zo zit­ten en ik ben toen overgestapt naar ASPA, de kan­toor­in­richter. Ik zat bij de afdel­ing inkoop, de com­mer­ciële kant en heb me opgew­erkt tot afd. chef en hoofd van de inkoop. Die bedri­jf­s­tak bleef maar groeien en door aller­lei fusies wer­den ze de op 1 na groot­ste van de wereld, inmid­dels onder de naam SAMAS. De admin­is­tratie en inkoop zaten in de Oost­z­i­jde in het oude pand van de beschuit­fab­riek Hille.

Dien­st­plicht Dien­st­plicht had je toen nog. Jaap diende bij de infan­terie in Steen­wijk­er­wold. Ondanks de leuke din­gen vond hij het zonde van z’n tijd. Dat gedril en de onrecht­vaardigheid die hij meemaakte. Zijn geluk was dat hij goed kon voet­ballen en daar­door ges­e­lecteerd werd voor diverse elftallen.

Nor­maal gespro­ken lag je van maandag t/​m don­derdag op de hei om te oefe­nen en mocht je 1 x per 14 dagen een week­end naar huis. Als ges­e­lecteerde voet­ballers had­den we een uit­zon­der­ingsposi­tie. We wer­den maandag­mid­dag al opge­haald om de rest van de week te trainen. Op woens­dag speelden we een wed­strijd tegen een ama­teur­ploeg uit de Noordelijke provincies.

Er waren ver­schil­lende elf­tallen; een elf­tal van de kaz­erne, van de com­pag­nie, van het bataljon en het Noordelijk Mil­i­taire elf­tal. Daar voet­balde hij bijv. met Joop van Daele van Feyeno­ord, Nico Rijn­ders van Ajax, Jan van Dam van PEC, Adje But­ter van Excel­cior, Eddy Achter­berg van Twente. Alle­maal goeie voet­ballers. Joop Van Daele, beroemd gewor­den door zijn beslis­sende doelpunt in de finale om de wereld­beker tegen Estu­di­antes in 1970, was mijn billenmaatje.

Foto: Het Mil­i­taire elf­tal met Jaap tweede van rechts, in het mid­den Van Daele en tussen hen in Nico Rijn­ders_.

Voet­bal
Zijn voet­bal­car­rière begon in Zaan­dam bij ZFC. Op z’n tiende treedt hij toe tot de rijen der voet­ballers; bij ZFC. Tot het laat­ste jaar van de aspi­ran­ten heeft hij daar gevoetbald.

Op de foto zit hij derde van links met naast hem links Lex Blank. In het mid­den Jaap Schaap, boven hem Hans Deen en Jan Schoen derde van rechts. Boven Jan staat Cees van Oostenbrugge.

Na een paar jaar gaat hij over naar Z.V.V. die ook aan de Westzanerdijk/​Ringweg velden had. Een­maal bij de senioren speelt hij op z’n 18e in het eerste elf­tal, derde klasse ama­teurs. Het was een suc­cesvol elf­tal met spel­ers zoals de gebr. Koel­man, Janne de Wit, Leo Tates, Ruud Schoen, Aldert Onrust, Jan Plomp. Later kwa­men Monne de Wit, Ger­rit Jan Hoek. In die peri­ode zijn we een paar keer kam­pi­oen geweest en gepro­moveerd naar de Eerste Klasse Ama­teurs. Vier van de jon­gens speelden in het Ned­er­lands Amateurelftal.

Staande v.l.n.r.: J. Hoek (elf­tallei­der) J. Kabel (grensr.) R. Huis­man, G.J. Hoek, J. Lager­wey , R. Schoen, F. Mul­der en trainer J. v.d. Mast. Gehurkt v.l.n.r.: J. de Wit, E. Muns, E. Teensma, C. van Oost­en­brugge, J. Mole­naar en L. Blank.

Een paar keer werd ik ges­e­lecteerd voor het Noord-​Hollands Junioren– en het Ama­teurelf­tal. Ik heb tot m’n 26e bij ZVV in het 1e gespeeld. Door een kruis­band­scheur­ing was het daarna veel te vroeg over.

Hoogtepun­ten van een Zaanse com­peti­tie waren de beladen, maar sportieve, wed­stri­j­den tegen Zil­ver­meeuwen. Daar kwa­men zeker 5000 toeschouw­ers op af. Pas op m’n vijftig­ste ben ik gaan ten­nis­sen bij TV de Gouw. Daar speel ik 2x per week met de ouwemannenploeg.

Spanje Ger­rit Jan Hoek, waarmee ik in ZVV had gespeeld ging naar Spanje en schreef voor diverse bladen in Ned­er­land, maar ook Duit­s­land, Enge­land en Spanje. Ik kom ook veel in Spanje en heb hem daar wel opge­zocht. Zijn we bij wed­stri­j­den van Barcelona geweest. Hij had daar als cor­re­spon­dent spe­ciale priv­i­leges en ben je zo in het sta­dion. Hij ging dan z’n inter­views doen en ik op de tri­bune. Ik was er voor­dat Van Gaal kwam en zag ze ook in zijn peri­ode als trainer. Veel Hol­landse jon­gens speelden er toen, Hesp op doel, Bog­a­rde, Cocu, Over­mars. Later kwa­men die jon­gens van De Boer en Kluiv­ert. Ik zag z’n debuut in Barcelona nog.

“Ik ging al veel naar Spanje, naar Lloret de Mar. Daar heb ik m’n vrouw ont­moet, een Spaanse. Van zijn Spaanse vrouw is hij al der­tig jaar geschei­den. Spanje is eigen­lijk mijn tweede vader­land gewor­den en ik kom er nog elk jaar. Ik heb daar een vaste plek waar ik meestal een half jaar zit. En als de kinderen met vakantie komen ga ik weer even naar huis.”

In het gesprek volgt dan een dis­cussie over het huidige voet­bal in Ned­er­land waarin vast­gesteld wordt dat er bar slecht verdedigd wordt, dat er zon­der bal te weinig gelopen wordt en dat de driehoek­jes die je bij Barcelona ziet, hier totaal ont­breken. Over voet­ballers die veel te jong al naar het buiten­land vertrekken en dan alleen maar op de bank terecht komen. Het leek even op de tafel bij Voet­bal Inside.

Jaap haalt nog een hele stapel foto’s en knipsels tevoorschijn. Foto’s van elf­tallen, van wed­stri­jd­mo­menten, inter­views. Dat moet alle­maal nog een keer gesor­teerd worden.