Jan Huijsman woont in Tsjechië
Van onze redactie: Maaike Bakker
We hebben per e-mail een reactie ontvangen op onze website van een oudbuurtbewoner die tegenwoordig in Tsjechië woont. Het leek ons leuk om een interview met hem op de site te plaatsen. Hij was bereid om onze vragen per e-mail te beantwoorden. Zie hieronder het relaas van Jan (J.A.A.) Huijsman. “Natuurlijk ben ik bereid om deze vragenlijst af te werken, maar er zijn herinneringen uitgewist, misschien dat, in de loop van het schrijven, deze herinneringen komen bovendrijven.
Ik ben Jan (J.A.A.) Huijsman en woon op dit moment in Svihov, Tsjechië. Ik denk dat ik met mijn 70 jaren het grootste deel van mijn leven heb gehad. Ik ben gescheiden en leef nu samen met een Tsjechische vrouw.
Bonifatiusschool 
Mijn onbezorgde jeugd bracht ik door op de St. Bonifatiusschool, door de jeugd „Boneschool” genoemd. Van deze school weet ik nog enkele namen, van jongens, waar ik kameraad mee was. Te weten Jan Hillegehekken, Joep Rietveld (broer van Nico Rietveld, die keeper was van VVZ). Ik woonde in de Burgemeester van der Stadtstraat 82 en als ik achter het huis uit ging, kwam ik in de steeg langs het huis van mijn kameraad Henry Dupon, die aan de Pieter Pauwstraat woonde. Henry is nog steeds mijn kameraad.
Op deze uitsnee, Voorste rij: Agnes Kerkhoven, Martha Deen, Nora Westerveld tweede rij: Cas Renken, Annie en Joep Rietveld, Trees Moed derde rij: onbek. Jan Huijsman, Greet van Sante, Anneke Borst vierde rij: Joop van Houts, onbek.
Vervolgopleiding 
Na de lagere school, ging ik naar de ULO. Dat schoolgebouw stond achter de roomskatholieke kerk in de Oostzijde (en is al afgebroken). Mijn kameraad (Joep Rietveld) ging naar een andere school, namelijk de papier-vakschool in Velsen. Hij kreeg daar 4 dagen in de week opleiding in de papierfabriek en ging 1 dag in de week naar de vakschool en hij kreeg ook nog fl. 11,75 in de week uitbetaald. Hij haalde alles uit de kast om mij te overtuigen van zijn betere opleiding. Ik kon de verleiding niet weerstaan om de ULO te laten voor wat die was en deed met veel bravoure het toelatings-examen. Met goed gevolg, zodat ik na 1 jaar ULO de 2-jarige opleiding in Velsen ging volgen. Echter, het beviel me totaal niet. Die school wel, maar die fabriek niet. Ik vertelde dat aan mijn ouders en die gingen ermee in familieraad, bij mijn grootouders in de Burgemeester ter Laanstraat.
Mijn vader kwam uit een groot gezin van 8 jongens en 1 meisje. De één na jongste broer van mijn vader, Jo Huijsman, werkte in het grafische bedrijf, bij drukkerij Stuurman als handzetter. Volgens Jo zou een grafisch beroep een goede keuze zijn. Zo gezegd, zo gedaan en na enkele bezoeken aan drukkerijen kon ik als leerling handzetter komen bij drukkerij Huig. Eerst aan de Oostzijde en daarna aan de Savornin Lohmanstraat, achter een oude begraafplaats! Verder kan ik nog melden dat koningin Juliana een bezoek aan Zaandam bracht en daarbij ook drukkerij Huig met een bezoek zou vereren. Natuurlijk heb ik haar voorbij zien lopen, maar méér dan een hoofdknikje kon er niet af en ik had nog wel een schone stofjas aangetrokken!
Vader werd opereazanger
Mijn vader werkte als machinebankwerker bij de artillerie-inrichting „Hembrug” en als hobby voetbalde hij bij VVZ en zong hij bij het „Zaans-vocaal-kwintet” en bij het plaatselijke operettegezelschap onder leiding van Joh. Thomas. De uitvoeringen vonden plaats in „Ons Huis” aan de Gedempte Gracht. Na één van deze uitvoeringen kwam een zangpedagoog uit Amsterdam naar mijn vader en zei dat mijn vader van het zingen zijn beroep moest maken. Pa moest dan een 5-jarige opleiding volgen aan het conservatorium in Amsterdam en daarvoor zou hij een aanbeveling schrijven, zodat pa daar sneller aangenomen kon worden. Pa ging daarop naar het conservatorium en ‚s avonds zong hij 5 jaar bij de „Snip en Snap-revue”. (We wilden tenslotte niet van de honger omkomen)!
Verhuizingen
Na deze 5 jaar trok pa langs operahuizen in Duitsland en België. In België, bij de Koninklijke Vlaamse opera te Antwerpen, kon hij beginnen als 1ste bariton! Daarop verhuisde het hele gezin naar Deurne, een klein plaatsje vlak tegen Antwerpen.
Mijn werk bij drukkerij Huig was hiermee teneinde gekomen en voor mij werd een drukkerij in Antwerpen gezocht en gevonden. Niemand van ons had eraan gedacht, dat in een Vlaamse drukkerij, de werknemers tweetalig moesten zijn: Nederlands en Frans! Ik had wel iets van Frans gehad, maar ik kon nog geen 12 eieren in het Frans bestellen. Dien ten gevolge, kreeg ik grote problemen bij het zetwerk in de Franse taal en de werkgever verzocht mij dan ook mijn biezen te pakken! Wat nu? Terug naar Nederland, naar Zaandam, bij drukkerij Smit op de Zuiddijk en mijn grafische studie afmaken! Toen ik op de fiets van Antwerpen naar de Zaanstreek terugkwam, ging ik bij een oom en tante in „de kost” in Koog a/d Zaan en na 1 jaar naar mijn oom en tante op de Hoveniersstraat 1 te Zaandam (met de nichtjes Ria, Thea en Ineke en neefje Wim).
Werk en diensttijd
Na de twee jaar bij drukkerij Smit en de laatste 2 jaar naar de grafische school, ontving ik mijn diploma en solliciteerde ik bij drukkerij Stuurman. Daar werd ik aangenomen en heb er tot aan mijn diensttijd gewerkt als handzetter, een beroep dat nu is uitgestorven! Van drukkerij Stuurman herinner ik mij nog, dat op een gegeven moment de chef naar mij toe kwam en mij vroeg hem naar kantoor te volgen. Daar aangekomen zag ik twee militairen van de Koninklijke Marechaussee die mij vroegen of ik mijn diensttijd bij de marechaussee wilde uitdienen. Na door mij gevraagd hebbende of dat ook méér geld opbracht (hoe kon ik zo dom zijn, dát te veronderstellen) zei ik dat het me niet uitmaakte. Mijn diensttijd bedroeg 22 maanden, 1 maand langer dan een normale diensttijd bij dat wapen. Want in 1961 moesten we wegens oorlogsdreiging, bepakt en bezakt klaarstaan! Er scheen in Berlijn iets (de muur) gebeurd te zijn, wat deze maand langer onder de wapenen rechtvaardigde!
Onbezorgde jeugd
Mooie, of aparte herinneringen aan mijn tijd in Zaandam heb ik verder niet. Ik correspondeer nog met mijn kameraad Henry Dupon (zijn zoon heeft de sigarenzaak van Gerrit Blauw overgenomen, aan de Kepplerstraat). Zoals ik al zei: Zaandam betekent voor mij een “onbezorgde jeugd”!
Hoe het verder ging
Tijdens mijn diensttijd kreeg pa een baan aangeboden in Enschede, bij opera „Forum” en weer verhuisde het gezin mee! Zelf heb ik nog enkele jaren in drukkerijen gewerkt, maar een beroep waarbij ik méér vrijheid had, trok mij meer. Zo werd ik een ambassadeur voor een firma die presentaties maakte in woningtextiel en bezocht ik fabrikanten om deze presentaties op het betreffende bedrijf af te stemmen. In 1986 ben ik voor mijzelf begonnen en nu doen mijn beide zonen dit werk! Bekijk de website: intermuster.nl 
Ik heb mijn geheugen opgeschoond, als ik het nalees, is het voor mij best leuk.”
Met vriendelijke groet, Jan Huijsman
Meer over:
Antonius Johannes (Antoon) Huijsman is geboren op donderdag 18 februari 1915 te Zaandam, als zoon van Johannes (Jan) Huijsman en Maria (Marie) Pelk. Antoon Huijsman vervulde zijn dienstplicht bij de Koninklijke Landmacht en was gelegerd in Den Helder. Na zijn diensttijd werkte hij als machinebankwerker bij de artillerie inrichting bij de Hembrug. Antoon trouwde, 24 jaar oud, op woensdag 31 januari 1940 in Zaandam met Antonia Barbara (Tonie) van Biljouw. In het tweede jaar van de Tweede Wereldoorlog dook hij onder en verspreidde verzetsblaadjes. Eén van zijn hobby´s was voetballen. Hij speelde jaren achtereen in het eerste elftal van VVZ en speelde een aantal keren in het Noord-Hollands elftal (o.a. in– en tegen Engeland). Zijn andere hobby was zingen. Hij zong in de operette vereniging te Zaandam. Zijn eerste grote rol als solist destijds was Czaar Peter in „Zar und Zimmermann” van Albert Lortzing. Antoon wilde van zijn hobby zijn beroep maken en ging studeren aan de operaklas van het Conservatorium te Amsterdam. Hij betaalde zijn studie — hij had een gezin met drie kinderen — door te zingen in het Sonora Sextet in de Snip & Snap — Revue van René Sleeswijk. Antoon studeerde Cum Laude aan het conservatorium af. Antoon Huijsman deed mee aan het Internationale Vocalisten-concours Den Bosch waar hij een beurs won om 3 maanden in Venetië te gaan studeren. Om de reis er naar toe en zijn onderhoud te kunnen bekostigen sprong de burgemeester van Zaandam — Wim Thomassen — Antoon financieel bij. Ook zijn vrouw en drie kinderen kregen hulp. Hij was verbonden aan de Koninklijke Vlaamse Opera te Antwerpen van 1957 — 1962. En debuteerde bij Forum in Enschede in september 1962, waar hij aan verbonden was tot zijn pensionering in september 1973. Hij overleed op 28 mei 1998 in zijn woonplaats Glanerbrug.
Bron: Dutch Divas
Foto: Aantoon Huijsman in een Wagner-vertolking