Anita Sewsahai-Hanoeman wil politiek-actief worden
Van onze redactie, Ton Op de Beek
Op 19 maart 2013 waren er gemeenteraadsverkiezingen. En ook de Zuidkanter ontvangt regelmatig posters en flyers van partijen die zich willen profileren. Eén daarvan viel direct op. De flyer van Anita Sewsahai-Hanoeman, een actieve vrouw in het Zaanse sociale leven, waarvan bekend was dat zij vaak druk in de weer was met het organiseren van activiteiten t.b.v. de Indiase gemeenschap. Zo zat ze vroeger in het bestuur van de Stichting Dharma in de Bristolroodstraat in Zaandam, waar ze nog steeds als vrijwilliger actief is. We treffen haar nu ook aan op de kandidatenlijst van de Zaanse lokale partij Progressief Burgerbelang (lijst 14). Ze wil dus de politiek in. 
Reden genoeg om bij haar langs te gaan voor een kort vraaggesprek. Anita vindt het niet helemaal correct om te spreken van een “Indiase gemeenschap”. Het overgrote deel is niet in India geboren en er ook nooit geweest. Zelf is zij in Suriname geboren, en net als de meesten afkomstig uit de hindoestaanse gemeenschap in Suriname. Dat vaak toch wordt gesproken van een “Indiase Gemeenschap” vindt ze trouwens wel begrijpelijk. Veel van de activiteiten die zij helpt organiseren zijn gericht op India, en het Hindoeïsme vindt natuurlijk zijn wortels in India. “Onze roots liggen daar.”
Overigens is zij zelf niet zo heel erg religieus, neemt eigenlijk alleen deel aan de grote religieuze feesten, maar zij voelt zich wel nadrukkelijk onderdeel van de hindoestaanse gemeenschap in Nederland. Een groot deel daarvan woont in Den Haag. In Zaanstad is de groep niet zo groot, maar altijd nog zo’n 2700 mensen. Dus wel een groep om rekening mee te houden, maar als je het vergelijkt met het enorme Turkse volksdeel binnen Zaanstad is het niet zo’n grote club. Zij heeft zich van het begin af actief opgesteld in de Nederlandse samenleving. “Ik ben dus in Suriname geboren en in 1980 kwam ik naar Nederland. Eerst woonde ik in Amsterdam, maar vanaf de 90er jaren woon ik in Zaanstad. Mede door mijn werk bij een sociaal maatschappelijke instelling in Amsterdam raakte ik betrokken. Ik wil daarbij echt niet alleen hisdoestaans-gericht bezig zijn, hoor. Meer algemeen maatschappelijk, ik hou van mensen om me heen, en daar komt van alles bij kijken.”
Haar deelname aan de politiek beperkt natuurlijk haar activiteiten t.b.v. de hindoestaanse gemeenschap, maar die nemen nog steeds een plaats in haar agenda in. Zo organiseert ze elk jaar de Indian Day Holland, een festijn voor de hindoestaanse gemeenschap in Nederland. Vorig jaar was dat in Rijswijk bij Den Haag. Een feest waar van alles aan de orde komt: lifestyle, Bollywood, beauty, spiritualiteit, ga zo maar door. En natuurlijk…last but not least: lekker eten!
“Daar komen veel aspecten uit India aan de orde en dat is voor de Hindoestanen heel herkenbaar.” Anita Semsahai wil graag dat de hindoestaanse gemeenschap meer in de kijker komt te staan:
“Wij Hindoestanen zijn niet echt goed zichtbaar, vind ik. Binnenkort komt er hier in het centrum van Zaandam, in de Klaas Katerstraat vlak bij de Burcht een groot feest, en ik hoop dat we daarmee ook hier wat bekender worden. Van de moslims kent iedereen het suikerfeest, terwijl wij toch ook hele leuke dingen doen, als we bijvoorbeeld Nieuwjaar vieren, dat noemen we Holi Phagwa, dat vieren we volgende week, dat is een heel kleurrijk feest. Ik probeer daar beweging in te krijgen, dat we wat zichtbaarder worden.”
Het niet-zichtbaar-zijn zit ook een beetje in de geaardheid van de hindoestaanse medemens en natuurlijk in het feit dat Hindoestanen verregaand geïntegreerd zijn in de Nederlandse samenleving.
“Ik denk, we zijn bescheiden, en zelfredzaamheid staat hoog bij ons in het vaandel. En, in vergelijking met Turken of Marokkanen beheersen we de taal beter. Die krijg je in Suriname van kinds af mee. Ja, dan kom je natuurlijk verder met scholing, en dat leidt tot meer welstand. Maar als gemeenschap wordt je daarmee wel minder zichtbaar. Maar door maatschappelijke participatie kun je wel weer zichtbaar worden. Dat zou eigenlijk elke burger moeten doen. Ik doe er in elk geval mijn best voor, niet alleen voor de Hindoestanen, hoewel ik natuurlijk wel hoop op een grote opkomst bij de festiviteiten. Ben benieuwd, want zo erg bekend is het allemaal niet. Op de vorige India Day waren er wel heel weinig mensen uit deze regio”. Haar politieke activiteiten beschouwt Anita als een vorm van maatschappelijke betrokkenheid.
“Het gaat erom dat je actief bent voor de medemens. Vrijwilligerswerk doe je niet uit eigen belang. En als me gevraagd wordt of ik vanuit die houding een politieke beweging wil ondersteunen dan doe ik dat natuurlijk. Participatie was er al, dus er is eigenlijk voor mij geen groot verschil. Voor zover ik doe aan politiek sluit dat aan op reeds bestaande activiteiten, op mijn maatschappelijke betrokkenheid