Bert Boer en Amnesty International

_{van onze redac­tie: Wilma van den Berg}

Ik stel u graag voor aan Bert Boer:
Op 30 decem­ber 2010 ont­vangt Bert Boer mij in een gezel­lige keuken waar duidelijk is dat zowel hij als zijn vrouw een brede inter­esse heeft en vele hobby’s. Tij­dens het gesprek blijkt hij een bevlo­gen man die graag lacht.
Hij zat in het finan­cieel man­age­ment van IBM Ned­er­land. Voor zijn beroep reisde hij veel en die baan gaf hem veel vol­doen­ing, maar zoals bij veel bedri­jven moest ook IBM inkrimpen. Op 55-​jarige leeftijd ging Bert Boer vri­jwillig met vervroegd pen­sioen. Het “pensioen-​gevoel” zat er bij hem echter nog lang niet in, zoals verder in dit inter­view zal blijken. Bert ont­popte zich als een soci­aal actief mens. Hij stortte zich met hart en ziel in de loop der jaren op ver­schil­lende projecten.

Groen Links
Van 1995 tot 2001 was hij lan­delijk pen­ning­meester van Groen­Links. Bert vond zijn vol­doen­ing in de com­bi­natie van het man­age­ment en het finan­ciële aspect. Hij heeft de max­i­maal toeges­tane peri­ode (3 maal 2 jaar) in deze func­tie gew­erkt. Daar zette hij het finan­ciële gebeuren op poten en liet het daarna nog vele jaren goed func­tioneren. Na deze peri­ode bleef hij nog bij Groen­Links maar nu in de func­tie van frac­tievoorzit­ter in de Gemeen­ter­aad van Zaanstad. Van 2001 tot maart 2010 deed hij dit werk ook met veel plezier.
In 2006 gaf Bert aan dat hij in 2010 zou stop­pen met het werk voor Groen­Links. Niet omdat hij zich niet meer kon vin­den in Groen­Links, maar omdat hij zocht naar nieuwe uitdagingen.

In de tussen­tijd van 1995 tot 2002 heeft Bert ook nog het fusiepro­ces tussen de gere­formeerde en her­vor­mde kerk in Zaanstad gedaan. Het project “Samen op weg”. Dat was een inten­sieve peri­ode. Waar mensen vele uren in hun kerk en gemeente had­den gestopt, moest nu met het nodige geduld en empathie een fusie in goede banen geleid wor­den. Diverse kerkge­bouwen wer­den afgestoten en andere geren­oveerd om te vol­doen aan de eisen van deze tijd. Bert is zelf gere­formeerd. Het was dan ook niet zo dat hij vanaf de zijlijn toe­keek. Nee, hij was er zelf als chris­ten en lid van een gemeente ook emo­tion­eel bij betrokken. De protes­tantse kerken op de West­z­i­jde, de geren­oveerde West­z­i­jderk­erk (of Bullek­erk) en Noorderk­erk zijn hier uit voort­gevloeid. Er zijn buiten de dien­sten op zondag ook veel activiteiten door de week. Bijvoor­beeld mensen uit de buurt hebben daar bijeenkom­sten en er wor­den maalti­j­den gehouden voor buurt­be­won­ers. Verder kan je daar ook de voed­sel­bank vin­den. Zo hoort een kerk ook te zijn, vertelt Bert: niet alleen op zondag maar ook door de week, voor een­zame mensen, mensen die op wat voor vlak dan ook een ruggen­s­te­un­tje nodig hebben. Bert zit zelf niet meer in de kerken­raad, maar gaat nog trouw naar de diensten.

Amnesty Inter­na­tional
Met al deze opgedane ervarin­gen heeft Bert Boer heel wat te bieden. Zo zal Amnesty Inter­na­tional ook gedacht hebben, want zij kwa­men in het voor­jaar van 2010 met het ver­zoek of Bert voorzit­ter wilde wor­den van Amnesty Inter­na­tional Zaanstreek. Hij was lid van deze organ­isatie, maar was er verder nooit actief in geweest. Natu­urlijk kon Bert zo’n uitdag­ing niet laten liggen, temeer daar hij zich voor de volle hon­derd pro­cent kan scharen achter de acties van Amnesty. Zijn duidelijke aan­dacht heeft de mensen­rechten die in zovele lan­den geschon­den wor­den.
Hij begint met groot ent­hou­si­asme en duidelijke “drive” te vertellen over de diverse acties: zoals de handtekenin­ge­n­ac­ties voor de vri­jlat­ing van Su Su Nway. Ze zit in Birma 8 jaar gevan­gen, alleen voor het ophangen van een span­doek tegen de regering. Zij zit niet alleen gevan­gen, maar ze hebben haar ook zover van haar fam­i­lie in deten­tie gezet, dat zij nooit bezoek kan kri­j­gen. Met haar zit­ten nog twee­duizend mensen in een­zelfde sit­u­atie; dit is ontoelaatbaar.

Hier in eigen streek hebben we de bajes­boten. Die liggen in de Achter­sluis­polder. Daar wor­den mensen gevan­gen gezet omdat ze geen geldige papieren hebben. Op de Zaanse bajes­boten wor­den vreemdelin­gen stelsel­matig opges­loten zon­der te weten voor hoe lang. Amnesty gaat in feb­ru­ari, aan de hand van een door hen gemaakt rap­port, om de tafel zit­ten met de Zaanse raad. Om te vra­gen om heel kri­tisch met deze boten om te gaan en ook met de vraag of Zaanstad deze boten wel wil houden. Amnesty is van mening dat poli­tieke vluchtelin­gen niet zomaar gevan­gen gezet mogen wor­den. Dat deze mensen zon­der­meer opgevan­gen moeten wor­den is duidelijk. Maar zij moeten, zo vindt Amnesty, het recht van beweg­ingsvri­jheid kri­j­gen. De pro­ce­dure zou ook veel sneller moeten ver­lopen. In een paar weken zou uit­ge­zocht moeten wor­den wat er met deze mensen moet gebeuren.
In Ned­er­land zit­ten ze, in tegen­stelling tot in veel andere lan­den, van maan­den tot soms wel een jaar gevan­gen. Als de pro­ce­dure rond is en als een vluchtel­ing niet naar zijn eigen land terug kan, wor­den deze mensen op de trein gezet naar de stad waar ze zijn opgepakt. Ze wor­den dus gewoon op straat gezet. Dat wordt ‘klink­eren’ genoemd. Ze kun­nen niet werken en belanden vanzelf in de ille­galiteit. Wor­den ze door de poli­tie opgepakt, dan gaan ze weer in deten­tie. Dan begint alles weer opnieuw. Som­mi­gen hebben hier al drie keer gezeten.
Bert Boer heeft de taak de Zaanse afdel­ing van Amnesty Inter­na­tional goed op poten te houden. Dat doet hij uit­er­aard niet alleen maar met het gehele bestuur, de scholen­groep, pub­liciteits­groep en schri­jf­groep. Er zijn dus aller­lei werk­groepen die bin­nen Amnesty heel actief zijn. Bert coördi­neert dit geheel en werft ook nieuwe mensen om een actieve rol bin­nen de organ­isatie te gaan vervullen.

Maar waar Bert echt zijn schoud­ers onder wil zetten is om jon­geren bij Amnesty te betrekken, omdat de ver­gri­jz­ing toes­laat. Er is dan ook behoefte aan jonge ent­hou­si­aste mensen. Ook nieuwe Ned­er­lan­ders wil hij graag betrekken bij Amnesty.
Graag ver­wi­jst Bert Boer naar de web­site: www​.zaanstad​.amnesty​.nl
Wat Bert heel bij­zon­der vindt, en hier zou hij graag mee afs­luiten, is een citaat van Paul Mbikayi. Hij bracht bij de onthulling van het Mon­u­ment van de Mensen­rechten heel tre­f­fend onder woor­den waar het ons om te doen is: ‘Dat je in de jun­gle van Congo zegt wat je vindt en dat mensen in Zaanstad je ste­unen’.
Bert ik dank je voor deze boeiende ochtend.