Hans Klop­per, fotografie

Ik woon niet in Zaandam-​Zuid, maar ben wel een ras-​Zaankanter. Geboren en geto­gen in Zaandijk en de mid­del­bare school door­lopen in Zaan­dam, Kat­te­gat, Zuid­dijk, Mavo De Werf. Ik ben dus wel bek­end met de omgev­ing en kom er nog regel­matig. Nu ben ik Woonachtig in Voorschoten en ler­aar ICT aan het ROC Leiden.

Mijn grote vrije tijds passie is fotograferen. Ik ben daar een aan­tal jaren gele­den mee in aan­rak­ing gekomen door het werk te bek­ijken van een fotograaf/​cameraman, Johan Diep­straten die als gevolg van een hersen­bloed­ing zijn vak niet meer kon uitoe­fe­nen. Ik was daar diep van onder de indruk en ben na ver­loop van tijd veel met hem op stap geweest. Hoewel ik zijn niveau nooit zal halen, heeft hij mij wel geleerd om te kijken en te proberen het­geen je ziet zo puur mogelijk moet vast leggen. Ik ben hem daar nog altijd dankbaar voor.

Natuur en land­schap heeft mijn voorkeur (nog), maar ik wil mij de komende tijd bezig houden met andere dis­ci­plines, zoals architektuur.

Een paar maan­den gele­den heb ik, met toestem ming van de eige­naar Cocon een aan­tal dagen mogen fotograferen in de oude fab­riek van Verkade aan de West­z­i­jde in Zaandam.

Mijn foto’s zijn ook te zien op www​.foto​col​lec​tief​.nl ‚fotografen’ Klop­per, Hans onder het thema: ‚de choco­lade­fab­riek van Verkade. Op deze site staan ook de foto’s van Zeepziederij De Ade­laar en Avis verffabriek.

Ik wil uw lez­ers graag via foto’s meen­e­men naar de vol­gende Zaanse indus­triële Erfgoedpanden:

Verkade choco­lade­fab­riek
De ruimtelijke organ­isatie van de Verkade choco­lade­fab­riek is niet altijd even helder. Het com­plex bestaat uit een wirwar van in elkaar over­lopende ruimten. Het gebouw is in ongeveer 15 uit­brei­din­gen en ver­bouwin­gen tot stand gekomen. Het eerste gebouw stamt uit 1886 en het laat­ste is in 1974 gebouwd. Elk pand is zelf­s­tandig herken­baar in de gevel.

Er is een ontwik­kel­ing van een klein­schalig naar een grootschalig pro­duc­tiepro­ces te zien. Tussen de ver­schil­lende pan­den zijn verbind­ings­ge­bouwen die een uiterst zake­lijk en func­tion­eel karak­ter hebben. Hier bevin­den zich o.a. trap­pen­huizen, liften en toi­let­ten. De ver­schillen in archi­tec­tuur, sfeer en func­tion­aliteit in de ver­schil­lende delen van het com­plex is enorm. Ook bouwtech­nisch gezien is het com­plex zeer gevarieerd. Er is een aan­tal ver­schil­lende kolom­typen in het com­plex te zien. Dit zijn over­we­gend gieti­jz­eren kolom­men met een aparte kolomkop en een doorsnede van 22 cm., maar ook gieti­jz­eren kolom­men met een doorsnede van 11cm en gieti­jz­eren kolom­men met een vierkante doorsnede. Tevens zijn er houten kolom­men en stalen I-​profielen als kolom­men gebruikt.

Ook de dak­con­struc­tie is steeds ver­schil­lend. Het com­plex telt vijf ver­schil­lende houten kap­con­struc­ties en vier ver­schil­lende ijz­er­con­struc­ties, waaron­der poloncean-​spanten.

De Ade­laar, zeep­fab­riek van Jan Dekker
Het gebouw dateert uit 1908 en is gebouwd door de nog altijd bestaande firma Jan Dekker (1772). De fab­riek is ont­wor­pen door de Ams­ter­damse archi­tecten J.P.F. van Rossum en W.J. Vuyk en staat op de plaats van een­zelfde fab­riek die in augus­tus 1906 tot de grond toe afbrandde.

Beeld­bepal­end is natu­urlijk de enorme ade­laar op het dak van wat werd gebouwd als water­reser­voir. De ade­laar was des­ti­jds het beeld­merk van Jan Dekker: het enorme beton­nen beeld werd ver­vaardigd door Willem Alexan­der Dekker, des­ti­jds behalve indus­trieel ook artistiek begaafd. Ook uniek aan het gebouw zijn de vor­mgev­ing en de con­struc­tie van dra­gende bak­ste­nen muren en kolom­men van gewapend beton. Het gebouw staat sinds de 80′ er jaren leeg en is ern­stig verwaarloosd.

AanZet Bedri­jfs­fa­ciliteiten NV en Equi­tes BV hebben nu de han­den ineenges­la­gen om het behoud via herbestem­ming van een der meest beeld­bepal­ende fab­riekspan­den van de Zaanstreek te garanderen.

Avis, de blauw­selfab­riek
De blauw­selfab­riek van Avis stond aan de J.J.Allanstraat in West­zaan. De eerste teke­nen van een bedrijf op die plaats, dateren uit het begin van de 18e eeuw. In 1701 werd de waarschi­jn­lijk eerste directeur van de blauwsel­mak­erij aangesteld.

De blauwsel­mak­erij bestond des­ti­jds uit een zoge­noemde ‚ros­molen’ (een molen die werd aange­dreven door een paard) en stond op de plek waar tot voor kort de fab­riek stond.

Het werk in de blauw­selfab­riek was smerig: er kwam veel stof bij vrij. Alles werd blauw, eve­nals het paard dat de molen aan­dreef. De naam van het bedrijf werd heel toepas­selijk ‚De Blauwe Hengst’.

Na 300 jaar is de blauwe gloed nog altijd aan­wezig. Daar waar eens de molen stond, stond lange tijd een fab­riek, maar de kleur is dezelfde gebleven. De kleur die de arbei­ders meer dan 300 jaar lang heeft beziggehouden.