Dirk Boet

_{Van onze redac­tie: Ruud Meijns}

Ik kreeg con­tact met Dirk Boet omdat we iemand zochten die wat meer zou kun­nen vertellen over Het Drieluik, het verd­we­nen jon­ger­en­cen­trum in de Boten­mak­er­straat. Dirk kon daar prachtig over vertellen, maar eigen­lijk alleen over de Punkpe­ri­ode, die hij actief had meege­maakt. Inter­es­sant genoeg om het Drieluik te laten voor wat het was en Dirk z’n ver­haal te laten vertellen.

Dirk is op 7 novem­ber 1959 in Assendelft geboren, woonde op de Scher­m­er­straat , waar z’n vader nog een stukje land had. Zijn moeder over­leed toen Dirk 11 was en vader bleef met een gezin met 5 kinderen achter. Vader werkte bij Forbo (de Lum) in ploe­gen­di­enst, maar ging daarna naar de dag­di­enst om voor z’n gezin te zorgen.

Dirk gaat naar School Zuid, de lagere school. Erg veel herin­ner­in­gen heeft hij niet aan die peri­ode. Je hebt je vriend­jes en je gaat naar school, dat is het zo’n beetje. Hij vertelt dat er in z’n rap­port­boekje stond dat hij goed kon leren, maar altijd de vogelt­jes buiten zag vliegen.

_{Foto: School Zuid in Assendelft}

Na de lagere school start hij in Krom­me­nie op de Dr. Engel van de Stadtschool, een Ambachtschool. Na de twee voor­berei­dende jaren kiest hij voor hout­be­w­erk­ing, spe­ci­aal de machi­nale hout­be­w­erk­ing. Nadat hij was bli­jven zit­ten maakt hij de over­stap naar de metaalo­plei­d­ing. Maar na dat jaar was het eigen­lijk wel over. Geen zin meer, bli­jven zit­ten en hij zoekt werk. Op vri­jdag een gesprek bij de Fa. Win­ter, een meubelfab­riek in Assendelft en de maandag daarop aan de slag. Leuke tijd gehad, leuk gewerkt.

In Assendelft is weinig te doen dus gin­gen ze uit in Krom­me­nie. Eerst een bioscoopje in Cen­traal en daarna stap­pen naar Bar Video/​Discotheek Dou­ble You, La Bamba, de Oase Bar of Het Witte Huis die wat later dicht ging.

Maar dan slaat het nood­lot toe. In 1978, op Koninginnedag rijdt Dirk ’s nachts met z’n Yamaha-​brommer en waarschi­jn­lijk een slok op, tegen een stil­staand busje aan. De gevol­gen waren behoor­lijk. Hij ligt een aan­tal dagen in coma en als hij bijkomt in het VU-​Ziekenhuis is eigen­lijk alles in zijn lijf gebro­ken behalve z’n link­er­been. Van z’n kaak tot ruggen­wervels. Hij ligt drie maan­den in het zieken­huis en moet dan revalideren.

Het merk­waardige toe­val wil dat z’n baas hem die nacht op straat heeft zien liggen. Hij kwam toe­val­lig langs en herk­ende Dirk aan een ver­band om z’n duim. Een paar weken ervoor had hij bij de afko­rtzaag met zijn duim in de zaag gezeten en dat ver­band herk­ende hij bij het slachtof­fer dat op straat lag.

Omdat de zenuwen bij z’n schouder door de klap waren afgescheurd func­tion­eerde z’n arm niet meer. Alles wat gebro­ken was heelt wel, maar dit werd een prob­leem en voor reval­i­datie gaat hij een half jaar intern bij Heliomare in Wijk aan Zee. Naast het prob­leem met de arm moet hij ook weer leren lopen. Hij is nog twee jaar in dag­be­han­del­ing geweest om weer een beetje te kun­nen func­tioneren. Nog steeds ondervindt hij de gevol­gen. Eén arm is beperkt bruik­baar en in z’n vingers heeft hij geen fijne moto­riek meer.

In deze peri­ode van her­s­tel kwam hij weer in aan­rak­ing met de punkbe­weg­ing en had­den vooral de band­jes die in het Drieluik optraden zijn belang­stelling. Hier­mee komt hij in een totaal andere wereld terecht, maakt ken­nis met de kraakbeweging.

Dirk kan al die band­jes uit de Zaanstreek nog zo opnoe­men: The Giants, The HeMa’s, The Nixons, The Agi­ta­torz, omdat hij poli­tiek geïn­ter­esseerd is ger­aakt door blaad­jes als ‘Stri­jdzweet’. In het dorp Assendelft laat hij soms wat graf­fiti achter in de vorm van leuzen of namen van band­jes. Hij doet mee aan demon­straties tegen de Ams­ter­damse metro. Tij­dens deze demo wordt hij, met anderen, hard­handig gear­resteerd wat hem een gebro­ken arm oplevert.

26 oktober1980 wordt samen met de jon­gens van de kraak­be­weg­ing en een aan­tal Saen­punx het kan­toor van verf­fab­riek Sabel in de West­z­i­jde gekraakt en trekt hij daar in. In het begin is het vooral veel onder­ling rege­len, maar na een tijdje had ieder een eigen kamer. Als er ergens een demon­stratie was zoals Dode­waard, of ontru­im­ing zoals de Grote Weter­ing of Lucky Luyk was Dirk met nog een aan­tal mensen uit de Zaanstreek aan­wezig voor onder­s­te­un­ing. De sol­i­dariteit is groot. Overal in het land wor­den band­jes gevolgd en als ze in de Zaanstreek spe­len logeren ze ook wel eens in Sabel.

Omdat een kraak­pand toch een onzekere huisvest­ing is, besluiten Dirk en z’n vriendin te rea­geren op een won­ing en kri­j­gen een flat aan de straat Poe­len­burg. Daar hebben ze vier jaar gewoond. In die tijd had hij zich aangemeld bij de Sociale Werkvoorzien­ing, met wat hulp van Heliomare. Maar er was een wachtli­jst van wel 2 jaar voor het buiten­werk. “Ik woonde in Poe­len­burg en heb toen een gesprek gehad met de beheerder van de kinder­boerderij. Ik kon zo aan de slag en heb er ruim twee jaar, 5 dagen per week gewerkt.

In 1987 wordt hun eerste zoon geboren, deze bleek later een voed­se­lal­lergie te hebben. Koemelkei­wit was de boos­doener. Dat betek­ende een hele omscha­kel­ing in de huishoud­ing want alles waar eiwit­ten van koemelk in zit waren vanaf dan ver­bo­den. Het gezin doet een aan­vraag voor een bene­den­won­ing en kri­jgt een aan­bied­ing voor een huis in de Plataan­laan op het Vis­ser­shop. Leuk huis, aardige buurt en een eigen erf.

Maar een­maal daar kri­jgt hun zoon­tje nieuwe prob­le­men; grote benauwd­heid. Tij­dens één zo’n aan­val in het zieken­huis con­sta­teert men astma. Vocht, stof, van alles moest ver­me­den wor­den. Nog een keer ver­huisd naar de Kas­tan­je­laan, het huis van een oom die ging daar weg. Maar daar waren de prob­le­men net zo groot. Via een medisch advies kre­gen ze een won­ing aan de Mei­doorn­straat. Bin­nen drie maan­den hoefde z’n zoon nog maar één van de vier medici­j­nen te slikken. Je zag hem opknap­pen. Alleen maar omdat het een goed geï­soleerd huis was. Zijn zoon heeft ermee moeten leren leven, hoewel het soms, onvoorzien, nog wel eens fout ging.

Dirk Boet werkt vanaf 1987 bij de sociale werkvoorzien­ing bij de buitenob­jecten. Hij heeft in ver­schil­lende rayons gew­erkt, maar vanaf het jaar 2000 in dienst bij Purmerend. Hij is daar assis­tent afdel­ingslei­der en geeft lei­d­ing aan de uitvo­er­ing van het werk in de groenvoorziening.

Waar hij moeite mee heeft is hoe er, door de jaren heen, is omge­gaan met de werkvoorzien­ing. Ter­wijl er goed werk wordt gedaan voor de gemeen­schap. Nu is alles opeens in de Par­tic­i­patiewet onderge­bracht en wor­den zij door de gemeentes op van alles gekort. Waar dat zal eindi­gen is een raad­sel. Ze willen steeds het wiel opnieuw uitvinden.

Dirk heeft een face­book­pag­ina gemaakt van het Drieluik waar je lid van kan wor­den, Het Drieluyck. De site is op inter­net te vin­den op Face­book en is besloten, maar je hoeft alleen een ver­zoek in te dienen om lid te mogen worden.

_{Foto’s van Dirk Boet}