Erepen­ning voor Rudy Alfred Secca
_{Van onze redac­tie, Ans Pieper}

Wie kent hem niet? Rudy Seca de man met zijn alpinopet op, lopend ‚langs de straat’.
Hij wan­delt door de gemeente en ont­moet zo mede­be­won­ers voor een praatje, een luis­terend oor en zo nodig advies.
Daar kun­nen belei­ds­mak­ers nog eens een voor­beeld aan nemen.

De Kaaijk­ster

Gis­teren, op vri­jdag 8 decem­ber 2023, werd Rudy uitgen­odigd door organ­isatie De Maatschap­pij voor een leuk klusje.
Hij mocht de Kaaijk­ster op de Saen­toren ontsteken.
Vanaf het ter­ras van de Fab­riek drukte Rudy op een rode knop waarna de ker­st­ster inder­daad oplichtte.

Maar het was onder valse voor­wend­se­len dat Rudy en zijn vrouw Nicola waren uitgen­odigd.

Het col­lege van burge­meester en wethoud­ers had namelijk besloten dat aan hem de gemeen­telijke erepen­ning zou wor­den uit­gereikt.
De erepen­ning van de gemeente Zaanstad kan door het col­lege van burge­meester en wethoud­ers wor­den toegek­end aan per­so­nen die een uit­zon­der­lijke presta­tie hebben geleverd voor de gemeente.

De moti­vatie hier­voor:
“De heer Seca staat bin­nen de Zaanse samen­lev­ing overal bek­end als een onmis­bare schakel, die gevraagd en ongevraagd zijn hulp aan­biedt. Bij zijn baan als maatschap­pelijk werker, maar zeker ook daar­buiten. Met name voor de Suri­naamse en Antil­li­aanse gemeen­schap heeft hij zich, sinds zijn komst naar Ned­er­land, enorm ingezet.
De heer Seca kwam in 1965 vanuit Suri­name naar Ned­er­land. Hij werkte tot zijn pen­sioen als maatschap­pelijk werker bij de Soci­aal Maatschap­pelijke Dienst (SMD) in Zaan­dam. Hij zette zich daar­naast ook meer spec­i­fiek in voor Suri­namers en Antil­lia­nen. Eerst bij de sticht­ing Surbeza te Zaan­dam (1976−1990) en sinds 1990 tot aan zijn pen­sioen, bij de Sticht­ing Maatschap­pelijke Dien­stver­len­ing (Madi).

Hij hielp ook daar­buiten mensen die begelei­d­ing nodig had­den om naar ver­schil­lende maatschap­pelijke en gemeen­telijke instanties te gaan. Vanaf 1973 hielp hij bijvoor­beeld enkele jaren lang Suri­naamse en Antil­li­aanse drugsver­slaaf­den in Ams­ter­dam. Ook gaf hij vri­jwillig cur­sussen, zoals aan groepen die door een echtschei­d­ing gin­gen.

De heer Seca vervulde vaak een advis­eren coachende rol, zoals bij het opzetten van het Meld­punt Dis­crim­i­natie Zaanstreek in 1993, waar hij tot 2015 bestu­urslid was. Hij was actief in diverse com­missies en raden, waaron­der de Com­missie voor de Raad voor de Kinderbescherming, de Advi­escom­missie inzake belan­gen Suri­namers en Antil­ia­nen, het Inte­grale Onder­wijs Min­der­he­den, de Tre­f­cen­trum­raad en de gemeen­telijke Com­missie Min­der­he­den­beleid.
Ook was hij betrokken bij ver­schil­lende lokale ini­ti­atieven, zoals ‚Kolo­niale sporen in mijn buurt’ en na de Schiphol­brand richtte hij de Ini­ti­atief­groep Her­denk­ing Schiphol­brand op.

In 2002 ontv­ing de heer Seca een Konin­klijke onder­schei­d­ing voor zijn der­tig jaar aan vri­jwilliger­swerk, en werd benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-​Nassau.”

Duidelijk over­rompeld hoorde Rudy loco burge­meester Natasja Groothuis­mink aan toen zij bek­end maakte dat hem de erepen­ning was toegek­end. Hierna mocht zijn klein­zoon hem over­handi­gen. Zijn zoon Juliën sprak hem warm toe door die hem niet alleen als mens maar ook als vader te pri­jzen. Een emo­tion­eel moment, waarin hij ook zijn zus Lindy her­dacht, die een paar jaar gele­den is overleden.

Hierna werd een feestelijke bijeenkomst met veel fam­i­lie, bek­enden en zan­geres Miss Beulah.

Foto’s: Heleen Snuverink