Jolan Banai – Gaaikema

_{Van onze redac­tie: Ruud Meijns}

Velen zullen zich Jolan (1949) nog herin­neren als geestelijk ver­zorger, die in de peri­ode 2005 tot 2011 aan Doops­gezind Ver­zorg­ing­shuis Het Men­nis­ten­erf ver­bon­den was. Ze was weer even op vader­landse bodem voor het geven van een aan­tal lezin­gen ten beho­eve van haar Sticht­ing Veelk­leurige Kansen in Suriname.

Ze werkte al eerder in Suri­name in de peri­ode 1976/​78, waar ze haar man ont­moette en in ¹⁹⁸³⁄₈₈. Daarna was ze weer in Ned­er­land werkzaam als predikant en geestelijk ver­zorger. Toen ze in 2010 de mogelijkheid kreeg om met vervroegd pen­sioen te gaan kon ze haar hernieuwde belang­stelling voor het werken met de aller­arm­sten in Suri­name weer oppakken. De grote nood had ze al ont­dekt tij­dens een oriën­tatiereis in 2009. Als predikante hoorde ze de klachten aan van kansarme vrouwen, van oud­ers, van kinderen.

De opvang van kinderen is een belan­grijk onderdeel van het werk. Het gaat om wee­skinderen, maar soms ook kinderen waar­van de oud­ers er gewoon niet zijn. Getrau­ma­tiseerde kinderen die op jonge leeftijd er al niet meer willen zijn. Jonge meis­jes met kinderen. Er zijn peri­odes geweest dat het wel om zo’n 70 kinderen ging, in alle leefti­j­den. Eigen­lijk willen ze die leefti­j­den niet door elkaar laten lopen want dat kan wel eens een slecht voor­beeld geven.

Foto: De kinderopvang

Haar man is haar grote steun. Hij doet alle prak­tis­che zaken zoals het begelei­den bij bouw­pro­jecten. Hij heeft ook een groen­te­tuin opgezet om zo in eigen onder­houd te kun­nen voorzien en de kinderen leren er ook weer iets van.

Aan alle pro­jecten, behalve de opvang van wee­skinderen, ligt ten grond­slag dat ze na het eerste jaar zichzelf moeten leren bedruipen. Zo wor­den er ‘knipcur­sussen’, naai­lessen, opgezet zodat ze hun eigen kled­ing kun­nen maken. Van de deel­ne­mers wordt verwacht dat ze voor de cur­sus betalen. Oud-​leerlingen kun­nen les gaan geven, soms als vri­jwilliger en soms als sta­giair. Met de ken­nis kun­nen vrouwen weer geld ver­di­enen door kled­ing te ver­stellen of te maken. Alles is er op gericht om mensen zelf­s­tandig te maken.

Als zo’n cur­sus in een ver gebied wordt opgezet komen er weer andere zaken om de hoek kijken zoals het bouwen van een lokaal voor de cur­sus. Daar wordt de lokale bevolk­ing voor ingeschakeld en zo helpt iedereen een handje mee.

Mensen vra­gen weleens waarom er kinder­bib­lio­theken wor­den opgezet in arme wijken, zoals Sunny Point? Sunny Point is een arme wijk, ver buiten de grote stad. De kerk is daar al jaren­lang bezig met het onder­s­te­unen van oud­ers, moed­ers, kinderen.

Kinderen kri­j­gen les in het Ned­er­lands, maar spreken thuis alleen dialect en daarmee kom je er niet als je verder wil, dus leren wij ze goed Ned­er­lands lezen. Daarmee help je kinderen op vele manieren; ze komen verder in het onder­wijs en het geeft ze eigen­waarde. Hier­voor zijn een vri­jwilliger en een sta­giair uit Ned­er­land beschik­baar. Daar wordt ook aan huiswerk­begelei­d­ing gedaan, eigen­lijk met het­zelfde doel; mensen beter op weg helpen. Soms wordt er ook school­geld betaald voor kinderen waar­van de oud­ers, vee­lal alleen­staande moed­ers, dit niet kun­nen betalen.

Maar het zijn niet alleen de opvoed­kundige zaken die aan­dacht vra­gen. Via gesprekken kreeg Jolan te horen dat het met een leer­ling thuis niet zo goed ging. Bij een bezoek aan de moeder met kinderen bleek dat het hutje aan alle kan­ten lekte. Via via wer­den er golf­platen geregeld voor reparatie. Dat zijn miss­chien kleine din­gen, maar het heeft veel invloed op hoe zo’n kind het op school doet.

In enkele kerken wor­den lessen gegeven in kerke­lijke dans. Kinderen kri­j­gen muziek­les en zo wor­den er voorstellin­gen in elkaar gezet. Dat geeft de kinderen enorm veel zelfvertrouwen als ze optre­den. Gelukkig zijn er genoeg plekken waar opge­tre­den kan wor­den en dat lev­ert weer enige inkom­sten op. Zo sni­jdt het mes aan twee kanten.

Hoe zit het met het geld? Voor bepaalde pro­jecten wor­den sub­si­dieaan­vra­gen gedaan bij fond­sen. Dan zijn er de giften van mensen, de opbreng­sten van lezin­gen en dan heeft ze nog haar eigen pen­sioen waar veel van gedaan kan wor­den. Er is een web­site waar mensen kun­nen zien wat er met het geld is gedaan.

Het ideaal is een kinderte­huis voor de opvang van kinderen van 0 tot 10 jaar. Het gaat al jaren economisch moeil­ijk met Suri­name. De aller­arm­sten merken dat het meest en zijn ook het minst in staat er iets aan te doen en de kinderen zijn daar vaak de dupe van.

Zie verder: http://​www​.col​or​fulchances​.com

voor reac­ties: info@ col​or​fulchances​.com