Panorama zaandam by Tilemahos Efthimiadis

Duurzaam rij­den

Gesprek met een buurtbuschauffeur

bus177

Mevrouw, mag u hier eigen­lijk rij­den? Het lijkt mij meer een fietspad,” zei de pas­sagier over mijn schouder kijk­end.
„Jawel, het is hier net opnieuw aan­gelegd. Is het niet fraai gewor­den?” antwo­ord ik voor­dat ik verder ga met, „vorige week moest ik een omweg maken over een echt nauw weggetje daar verder op en dat was wel een beetje eng, moet ik toegeven. De bus kon er net door en gelukkig waren er geen tegenliggers.”

Oh ja, ik herin­ner me dat het hier weken­lang opge­bro­ken was, maar nu is het toch een fietspad gewor­den, of niet,” aarzelt hij, „met dat dunne gri­jze strookje tussen twee wijde fietspaden in, lijkt mij niet mogelijk voor auto’ s hier door te rij­den.”
„Het mag wel hoor!” zei ik oprecht, „maar dan moeten wij eerst alle­maal onze adem erg inhouden”, ik kon het niet laten, maar dan zei ik op meer formele toon, ” dit soort weg maakt deel uit van het ‚Duurzaam veilig’ pro­gramma voor het her­in­richten van Ned­er­landse wegen waar­bij de weg zelf aangeeft welke soort rijge­drag er wordt verwacht.„
Een tweede pas­sagier mengt zich in het gesprek door vanuit zijn stoel te roepen, „Daar is toch in de jaren negentig al mee begonnen, dus vooruit­gang kunt u het wel noe­men.”
„Het duurt even voor­dat ze aan dit soort kleine, min­der gebruikte wegen komen,” zei ik verdedi­gend.
„Maar waarom zo dan?” vraagt de eerste pas­sagier mij ter­wijl hij naar het wegdek wijst.
Ik blijf vooruit kijken en probeer het een beetje uit te leggen, „heb u een rijbe­wijs?” vraag ik aan hem.
„Een brom­mercer­ti­fi­caat ooit gehaald,” mom­pelt hij terug.
„Dan weet u iets over weg­mark­erin­gen?” en ik probeer niet als schooljuf over te komen.
„Dat wel, maar het was wel een tijdje terug, zeg maar vorige eeuw,” en hij glim­lacht dun­net­jes.
„Okay dan, wegen zijn onderverdeeld in drie cat­e­gorieën,” begin ik bij het begin, „stroomwe­gen zoals snel­we­gen, waar wordt aange­duid waar u 130 km mag, maar ook stroomwe­gen met een rijbaan met dubbele door­getrokken strepen en groene vulling, waar u max. 100 km mag rij­den.”
„Is dat wat dat betekent?” roept pas­sagier twee, een wat oud­ere meneer, „zoi­ets was er recen­telijk bij ons in de buurt gelegd, eigen­lijk tussen twee buurten in en ik vroeg mij af waar­voor die groene invulling diende? Ik heb toen mijn schoonzoon gevraagd maar hij wist het ook niet. Oud­ere rijbe­wi­jshoud­ers zijn niet altijd op de hoogte van ontwik­kelin­gen m.b.t. ver­keer­sregel­gev­ing.”
„Als buschauf­feur dien ik op de hoogte te bli­jven,” zei ik, „als ik het goed heb, zijn er dan gebied­sontsluit­ingswe­gen, zoals waar we net hebben gere­den, met dubbele door­getrokken streep en onder­bro­ken kant streep en dat betekent dat er met max. 80 km gere­den mag wor­den.
Door deze erftoe­gangsweg zo in te richten weet ik als chauf­feur dat hier fiet­sers voor­rang hebben, dat ik mijn snel­heid moet aan­passen tot 30 km en dat ik alert moet bli­jven voor voet­gangers en werkver­keer,” en ik frons even, „de berm is ook erg zacht hier en daar wil ik niet in terecht komen want met deze zware bus zou het alleen maar een klieder­boel wor­den, plus komen we alle­maal vre­selijk laat aan,” en daarmee eindig ik de les, want voor mij ligt dat stukje van mijn route met de hobbe­lige dijk­weg en dat bemoeil­ijkt verdere gesprekken, „dit stuk weg is ook echt aan her­in­richt­ing toe want hier is het net alsof er met een wilde stier gere­den wordt, vooral bij deze zit­plek voorin waar u plaat­snam, bent u eigen­lijk onbeschermd dus ik raad u aan om uw gordel vast te maken” en ik rij verder naar de eindbestem­ming, even nadenk­end of ik dan wel mijn feiten op een rij had.

Joomla tem­plates by a4joomla