Had je me maar

_{Van onze redac­tie: Ruud Meijns}

Nu het weer verkiez­ingstijd is en aan alle kan­ten kan­di­daten tevoorschijn komen van wie we nog nooit geho­ord hebben, is het wel eens aardig om een figuur uit het verleden aan te halen die ten min­ste voor wat vrolijkheid zorgde tij­dens het kiezen. Zijn naam was ‚Had je me maar’.

Zijn werke­lijke naam was Cor­nelis van Gelder en hij was een aan lager wal en aan de drank ger­aakte cir­cusar­ti­est, met­se­laar, mark­tkoop­man. Zijn bij­naam dankte hij aan een liedje dat begon met „Had je me maar met een knakie erbij”, dat hij zong als reclame voor een nieuwe musi­cal. Om de aan­dacht te trekken op het Rem­brandt­splein deed hij een indi­a­nen­dans en riep luid­keels ‚Hap’.
Na de Eerste Werel­door­log kwam in Ams­ter­dam de Rapaillepar­tij op, een samen­raapsel van aller­lei ontevre­den groepen die tegen elke van bove­naf opgelegde dwang waren en het een goede grap von­den om met deze volks­figuur ‚Had je me maar’ de verkiezin­gen in te gaan. Hij liet zich keurig inschri­jven voor de Rapaillepar­tij en werd daarna door een jour­nal­ist meegenomen naar het stad­huis waar hij een klink­ende rede­vo­er­ing hield. Hij beloofde te stri­j­den voor lagere pri­jzen, jajem­p­ies voor vijf cent, brood 11 cent.
De Ams­ter­dammers von­den het wel een leuk gein­tje en op de avond van de verkiezin­gen, 27 april 1921, bleek dat er 14.246 mensen op ‚Had je me maar’ had­den gestemd; hij was in de gemeen­ter­aad gekozen. Groot alarm op het stad­huis. Een del­e­gatie reisde naar Den Haag om met de regering te over­leggen of hier iets tegen te doen was; een wet maken was het eerste waar men aan dacht.
Het was niet nodig want de gekozene kon helaas niet aan­wezig zijn bij de offi­ciële aan­vaard­ing van zijn ambt; hij verbleef niet meer in de stad. Hij was door een agent in ken­nelijke staat op een trot­toir gevon­den en voor een jaar naar een inricht­ing ges­tu­urd. Aldaar deed hij afs­tand van zijn zetel. Na zijn ontwen­nings­jaar kwam hij uit de klin­iek, sober en keurig gek­leed. Hij heeft het nog tot novem­ber 1931 vol­ge­houden want toen kwam hij bij een ongeluk om het leven.

_{Bron: Had je me maar en andere straat­fig­uren, uit­gave Rijkspostspaarbank.}