Dodoneusstraat
_{Van onze redac­tie, Ruud Meijns}

Rem­bert Dodoens, beter bek­end onder zijn gela­tiniseerde naam Rem­ber­tus Dodon­aeus (Meche­len, 29 juni 1517 of 1518 – Lei­den, 10 maart 1585), was een plan­tkundige en arts uit de Zuidelijke Ned­er­lan­den.
In 1541 werd hij stads­ge­neesheer te Meche­len, daarna was hij van 1575 tot 1578 de keiz­er­lijke lij­farts te Wenen. In 1582 werd hem een leer­stoel aange­bo­den aan de Uni­ver­siteit Lei­den, waarop hij naar Hol­land vertrok. Hij werd er hoogler­aar in de geneeskunde. Na zijn dood werd hij in de Pieterskerk te Lei­den begraven, waar nog een gedenk­teken aan hem herin­nert.

De fam­i­lie Dodoens was oor­spronke­lijk afkom­stig uit Fries­land. Daar bek­leed­den ze vooraanstaande func­ties in de poli­tiek en de recht­spraak. Zijn vader, Denys Dodoens, kwam naar Leu­ven om geneeskunde te stud­eren. Na zijn studie werd hij stads­ge­neesheer in Meche­len. Dodoens was dus afkom­stig uit een gegoede fam­i­lie die medis­che inter­esse stim­uleerde.

Dodoens studeerde te Leu­ven geneeskunde, kos­mo­grafie en aardrijk­skunde, en Latijn en Grieks aan het Col­legium Trilingue. In 1541 begon zijn medis­che car­rière als stads­ge­neesheer in Meche­len; hij bek­leedde dat ambt 33 jaar. Rond 1557 werd hem een leer­stoel aange­bo­den in Leu­ven om geneeskunde te doceren. Hij ging er echter niet op in door een con­flict over zijn loon. Dodoens ging wel in op het aan­bod om aan het Weense hof de lij­farts van keizer Max­i­m­il­i­aan II van het Heilige Roomse Rijk (1527−1576) te wor­den. In deze paar jaar legde hij con­tacten met andere Europese botanici. Hij ging in Lei­den op 65-​jarige leeftijd col­leges geven over inwendige ziek­ten. Hij doceerde daarover tot zijn dood drie jaar later.

De eerste belan­grijke inbreng van Dodoens voor de plan­tkunde was, dat hij zelf planten ging zoeken en beschri­jven. Hieruit vol­gde een enorme toe­name van het aan­tal beschreven soorten. Hij heeft ongeveer 1340 soorten zelf beschreven, waar­van er een 600-​tal nieuw was.