Gerda Brautigam­straat
_{Van onze redac­tie, Ruud Meijns}

Ger­arda Brautigam (Rot­ter­dam, 9 maart 1913 — Ams­ter­dam, 4 novem­ber 1982) was een Ned­er­lands jour­nal­iste en politica.

Van 1963 tot 1971 was ze namens de Par­tij van de Arbeid lid van de Tweede Kamer. Tevens was ze werkzaam als redac­teur bij het dag­blad Het Vrije Volk. Haar vader Johan Brautigam was in de peri­ode 1919 – 1935 eve­neens lid van de Tweede Kamer.

Gerda Brautigam groeide op in een soci­aalde­moc­ra­tisch gezin. In 1932 trad ze als jour­nal­ist in dienst van het Dag­blad van Rot­ter­dam. In deze peri­ode sloot ze zich aan bij de rad­i­cale Onafhanke­lijke Social­is­tis­che Par­tij, het­geen ze later een ‚kort­stondige bevlieg­ing’ zou noe­men. In de Tweede Werel­door­log had ze ver­schil­lende baan­t­jes, onder meer op een type­kan­toor en als han­del­sreizig­ster. Haar lev­ens­gezel, de archi­tect Wim van Bode­graven, was wegens ille­gale activiteiten door de Duit­sers gear­resteerd en overge­bracht naar het con­cen­tratiekamp Buchenwald.

Na de oor­log werd Brautigam ver­slaggeef­ster bij Het Vrije Volk. Ook sloot ze zich aan bij de net opgerichte Par­tij van de Arbeid. Als jour­nal­ist reisde ze de wereld over, onder meer om een reportage te maken over Ned­er­landse emi­granten. In 1961 ver­sloeg ze het pro­ces tegen de Duitse oor­logsmis­dadi­ger Adolf Eich­mann. Begin jaren 60 ver­wierf ze ook bek­end­heid door medew­erk­ing aan het radiospel­letje ‚Het hangt aan de muur en het tikt’ en het radio­fo­rum ‚Bij nader inzien’.

In 1963 werd ze met voorkeurstem­men in de Tweede Kamer gekozen, na al twee keer eerder te zijn gevraagd om zich kan­di­daat te stellen. In 1967 gaf ze haar jour­nal­istieke car­rière op, omdat ze vond dat deze niet meer te com­bineren was met haar poli­tieke func­tie.

In de Tweede Kamer hield Brautigam zich bezig met pri­jzen­beleid, media, con­sumenten­za­ken en sociale wet­gev­ing. Ze viel op omdat zij geen blad voor de mond nam en helder en onom­won­den zei wat ze bedoelde. In deze peri­ode was ze tevens ein­dredac­teur van het PvdA-​blad Opinie en lid van het par­ti­jbestuur. Nadat ze de poli­tiek ver­laten had, begon ze weer te schri­jven.
In 1979 kreeg ze tij­dens een vakantie een eerste beroerte. Ze raakte gedeel­telijk ver­lamd en belandde in een rol­stoel, het­geen ze moeil­ijk kon accepteren. In 1982 kreeg ze opnieuw een hersen­bloed­ing, waaraan ze over­leed.
Bron: wikipedia